گاهے وَقتـا فرامـوش کُن کجـایی
بہ کجـا رسـیدی
و بہ کجـا نرسـیدی
گـاهی وَقتـا فَـقـط زنـدگـی کـن 
یاد قولهایی کـه به خودِت دادی نَبـاش
یہ وقتایی شَرمنده خودِت نَبـاش 
«دِ آخه مَشتے تَقصیر تو نیست کِه
 تو تلاشتو کردی امــــــا نَشـــد »
یہ وقتایی جَواب خودِتو نَده 
هَر کی اَزت پُرسید چرا اینجایی زندگی گیر کردی
"لـــبـــخَـــنـــد بــزن "و بگو:
کـم نَذاشتَــــم حاجّی
امـّــــا نــشــد  
یہ وقتایی فَقط از زِنده بودَنِت لِّذت بِـبَر 
درُستہ سَخته ولی تو تلاشِتو بُکن